Klasyfikacja Ann Arbor jest używana do oceny rozprzestrzenienia (stopnia zaawansowania) chłoniaków w organizmie, co jest kluczowe dla określenia odpowiedniego planu leczenia.
Spis treści:
- Chłoniak – nowotwór układu limfatycznego
- Klasyfikacja Ann Arbor – co to jest?
- Podstawowe stadia klasyfikacji Ann Arbor
- Źródła
Chłoniak – nowotwór układu limfatycznego
Układ limfatyczny człowieka składa się z narządów limfatycznych, m.in. : migdałków, grasicy i śledziony, węzłów chłonnych; naczyń limfatycznych, oraz komórek – limfocytów . Pełni on kluczową rolę w obronie organizmu przed patogenami, takimi jak bakterie, wirusy czy pasożyty. Dodatkowo, układ limfatyczny odpowiada za równoważenie i rozprowadzanie płynów ustrojowych. Chłoniak to nowotwór, którego istotą jest nieprawidłowy i niekontrolowany rozrost komórek układu chłonnego.
Wyróżniamy:
- chłoniaki ziarnicze obejmujące klasyczną postać chłoniaka Hodgkina oraz chłoniaka Hodgkina z przewagą limfocytów;
- chłoniaki nieziarnicze wywodzące się z limfocytów B (ang. B lymhocytes), limfocytów T (ang. T lymhocytes) oraz komórek NK (ang. natural killers).
Klasyfikacja Ann Arbor – co to jest?
Klasyfikacja Ann Arbor to system wykorzystywany w medycynie do oceny stopnia zaawansowania chłoniaków. Jest to jedno z najczęściej stosowanych narzędzi do określenia rozprzestrzenienia choroby w organizmie.
Klasyfikacja Ann Arbor została opracowana w 1971 roku przez zespół lekarzy, którzy chcieli stworzyć jednolitą metodę oceny rozprzestrzenienia chłoniaków, aby umożliwić porównanie wyników leczenia różnych pacjentów. Nazwa klasyfikacji pochodzi od nazwy konferencji, na której po raz pierwszy została zaproponowana. Od tego czasu dokonano jedynie niewielkich zmian w klasyfikacji: w Cotswolds (1988), a później w Lugano (2014).
W przypadku chłoniaków nie używa się pojęcia „przerzut” – w systemie Ann Arbor wyróżnia się cztery główne stadia (I-IV), które odnoszą się do stopnia zaawansowania choroby. Dodatkowo, w każdym z tych stadiów można uwzględnić dodatkowe informacje dotyczące obecności objawów ogólnych (tzw. „A” lub „B” i „X”).
Podstawowe stadia klasyfikacji Ann Arbor
Podstawowe stadia klasyfikacji Ann Arbor:
- Stadium I
Choroba ogranicza się do jednego węzła chłonnego lub jednej grupy przyległych węzłów chłonnych lub jednej lokalizacji pozawęzłowej bez zajęcia węzłów chłonnych. - Stadium II
Choroba występuje w co najmniej dwóch obszarach węzłów chłonnych, ale po jednej stronie przepony lub występuje stopień I lub II dla zmian węzłowych z ograniczonym zajęciem narządu pozawęzłowego przez ciągłość. - Stadium III
Choroba obejmuje węzły chłonne po obu stronach przepony i jednocześnie zajmuje śledzionę. - Stadium IV
Choroba rozprzestrzenia się poza węzły chłonne, obejmując organy wewnętrzne, takie jak wątroba, szpik kostny, płuca czy inne narządy.
Dodatkowe oznaczenia:
- A: brak objawów ogólnych.
- B: obecność objawów ogólnych, takich jak gorączka powyżej 38°C, nocne poty, utrata masy ciała powyżej 10% w ciągu 6 miesięcy.
- X: obecność masywnej zmiany węzłowej – pojedyncza zmiana węzłowa powyżej 10 cm (niektóre źródła podają, że powyżej 7 cm).
Źródła:
- Pokonaj Chłoniaka, Stopnie zaawansowania chłoniaka, dostęp: 28.03.2025.
- Lech-Marańda Ewa, Warzocha Krzysztof, Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2021 rok, Ocena stopnia zaawansowania i odpowiedzi na leczenie u chorych na chłoniaka Hodgkina i chłoniaki nie-Hodgkina, dostęp: 28.03.2025.
